ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

Ανακοίνωση της κατάληψης Ευαγγελισμού, Ηράκλειο Κρήτης

Πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις και εισαγγελείς θυμήθηκαν τον Ευαγγελισμό…
Την Τρίτη 22-07-08 η κατάληψη Ευαγγελισμού δέχτηκε την επίσκεψη μιας κουστωδίας «φορέων» αποτελούμενη από τον πρύτανη (και μεγαλοεπιχειρηματία) του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιάννη Παλλήκαρη, τον αντιπρύτανη Κιτσόπουλο, τον εισαγγελέα Ηρακλείου Μαρκάκη, κάποιον υψηλόβαθμο μπάτσο, ασφαλίτες και δημοσιογράφους. Σκοπός της επίσκεψης αυτής, όπως είπαν και οι ίδιοι, ήταν να μας «προειδοποιήσουν» για την επερχόμενη εκκένωση του κτιρίου και «να δώσουν δεκαπενθήμερη διορία» για να αδειάσουμε το κτίριο.
Την επόμενη μέρα, οι τοπικές εφημερίδες, επιτελώντας ως συνήθως το λειτούργημα της παραπληροφόρησης και της λασπολογίας, υμνούσαν την επερχόμενη εκκένωση του κτιρίου και την «αξιοποίησή» του. Έτσι γενικά κι αόριστα, χωρίς καν να αναφέρουν τι θα στεγαστεί στο χώρο αν εκκενωθεί η κατάληψη, κάτι που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κύριο μέλημά τους είναι η εκκένωση του κτιρίου (μέσα στην ευνοϊκή για αυτούς συγκυρία της άρσης ασύλου στα κτίρια του πανεπιστημίου της Κνωσού και της καλοκαιρινής περιόδου), παρά η μελλοντική του χρήση. Ούτως ή άλλως, πρέπει να είναι κάποιος αρκετά αφελής, για να πιστέψει ότι ένα τέτοιο «φιλέτο» στο κέντρο της πόλης δε θα χρησιμοποιηθεί είτε από το πανεπιστήμιο είτε από το δήμο (σε περίπτωση τυχόν ανταλλαγής κτιρίων μεταξύ τους) για κερδοσκοπικούς σκοπούς.

Λίγα λόγια για την ιστορία μιας κατάληψης 6 χρόνων…
Στις 16 Μάη του 2002, μια ομάδα νέων, κυρίως φοιτητών αλλά και εργαζόμενων και μαθητών, καταλάβαμε το για πολλά χρόνια εγκαταλελειμμένο κτίριο του Ευαγγελισμού, στο κέντρο του Ηρακλείου, στο νούμερο 18 της οδού Θεοτοκοπούλου. Σκοπός μας ήταν –και είναι– να δημιουργήσουμε ένα χώρο επικοινωνίας, πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης, ανεξάρτητο από κάθε «επίσημο» φορέα (πανεπιστήμιο, δήμο, κράτος, κόμματα, κ.λπ.). Νιώθοντας ότι οι υπάρχουσες μορφές πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης δεν μας καλύπτουν και έχοντας ήδη το καθημερινό βίωμα της μικροπολιτικής υποκρισίας που αποπνέουν οι παραπάνω φορείς σε κάθε πτυχή της ύπαρξής τους (από τη στείρα γνώση που μοναδικό σκοπό έχει να παράγει μελλοντικούς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, μέχρι τη γελοία εξεταστική διαδικασία, και από τη ψηφοθηρία με κάθε μέσο μέχρι το κενό νοήματος «πολιτικό» διάλογο των δελτίων Τύπου και των κομματικών συγκεντρώσεων), επιλέξαμε να καταλάβουμε το κτίριο μένοντας πραγματικά ανεξάρτητοι από κάθε είδους «θεσμικό» πλαίσιο. Οι καταλήψεις εγκαταλελειμμένων κτιρίων είναι ένα φαινόμενο με ιστορία τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Αμερική, το οποίο αντιτίθεται έμπρακτα και άμεσα στη λογική της ιδιοκτησίας που θεωρεί «σωστότερο» το να υπάρχουν άδεια και αχρησιμοποίητα επί δεκαετίες σπίτια που «ανήκουν» σε κάποιον, από το να αξιοποιούνται από ομάδες ατόμων που έχουν ανάγκες προς κάλυψη.
Το κτίριο του Ευαγγελισμού, όταν πρωτομπήκαμε, ήταν σε απερίγραπτη κατάσταση λόγω της εικοσάχρονης και βάλε εγκατάλειψής του. Χρησιμοποιημένες σύριγγες και μπάζα κάθε είδους απομακρύνθηκαν, και χωρίς κανένας μας σχεδόν να έχει ιδιαίτερες γνώσεις, με πολύ προσωπική δουλειά και κόπο, με διάθεση προσωπικού χρόνου και χρήματος (και φυσικά χωρίς καμία οικονομική στήριξη από τρίτους), το μετατρέψαμε σε ένα βιώσιμο και λειτουργικό χώρο, χωρίς φυσικά οι δουλειές και η βελτίωση να τελειώνουν ποτέ. Εδώ και πολύ καιρό, λειτουργεί αυτοοργανωμένο καφενείο, ενώ πραγματοποιούνται εκδηλώσεις όπως προβολές ταινιών, συζητήσεις αλλά και πάρτι, συναυλίες και θεατρικά.
Μέσα στα 6 χρόνια ύπαρξής της, η κατάληψη Ευαγγελισμού, πάντα μέσω της σταθερής της συνέλευσης που γίνεται κάθε Τετάρτη και λειτουργεί σε αντιιεραρχική βάση, έχει αναπτύξει λόγο και δράση για μια σειρά ζητημάτων, από τοπικά και περιβαλλοντικά θέματα, όπως η εναντίωση στην προγραμματιζόμενη καταστροφή του πάρκου Γεωργιάδη και στην κατασκευή διαμετακομιστικού λιμανιού στο Τυμπάκι, μέχρι κεντρικά πολιτικά ζητήματα με συμμετοχή σε φοιτητικές και άλλες κινητοποιήσεις, αλλά και με αυτόνομες δράσεις ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στην εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων, για την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, αλλά και στήριξης των αγώνων των φυλακισμένων, ενάντια στην ύπαρξη των φυλακών και του εγκλεισμού και πολλά άλλα ζητήματα.

Και φυσικά όλα αυτά ενοχλούν…
Αυτή η δράση φυσικά δεν είναι καθόλου καλοδεχούμενη από τους τοπικούς διαχειριστές της εξουσίας. Έτσι, κατά καιρούς έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με την καταστολή στην «κλασική» της μορφή, δικαζόμενοι για τη διοργάνωση ή συμμετοχή σε κινητοποιήσεις που σχετίζονταν με την αλληλεγγύη σε προφυλακισμένους διαδηλωτές και την αντίδραση στην εν ψυχρώ δολοφονία 22χρονου από μπάτσους σε μπλόκο το 2003. Πλάι σε όλα αυτά, διάφοροι καλοθελητές έχουν αναλάβει να «ενημερώσουν τον κόσμο» για τον Ευαγγελισμό. Τοπικοί και παραταξιακοί φιλόδοξοι Πρετεντέρηδες δε χάνουν ευκαιρία να λασπολογήσουν με κάθε τρόπο το κτίριο και τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν. Στην Αυτοκρατορία του Τίποτα, επάξια μέλη της οποίας είναι οι δημοσιογραφίσκοι και οι εκκολαπτόμενοι πολιτευτές των «πολιτικών» φοιτητικών παρατάξεων, όσο λες και ξαναλές, όλο και κάτι θα μείνει. Έτσι, όποιος επαναπαύεται και νιώθει «ενημερωμένος» όντας παθητικός δέκτης προπαγάνδας (και δυστυχώς υπάρχουν άφθονοι τέτοιοι), σίγουρα θα ξέρει ότι «δεν είναι να πολυπερνάς από κει», αφού σύμφωνα με την παραφιλολογία που αναπτύσσεται κατά καιρούς, στον Ευαγγελισμό γίνεται από εμπόριο ναρκωτικών και όπλων, μέχρι όργιο και ενοικίαση δωματίων (το πιο πρόσφατο και «καλύτερο» που έχει ακουστεί). Η μοναδική μας απάντηση σε όλα αυτά είναι η διαρκής μας δράση και οι πολυάριθμες αφίσες και προκηρύξεις που κυκλοφορούν κατά καιρούς καλώντας τον κόσμο στις εκδηλώσεις.

Και να είστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουν να ενοχλούν…
Η τελευταία και σοβαρότερη απειλή εκκένωσης που εκτοξεύθηκε από την πρυτανεία και την εισαγγελία ηρακλείου δε θα ανακόψει την πορεία μας. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραδώσουμε τους κόπους και την ιστορία έξι χρόνων στα χέρια κανενός πρύτανη, πόσο μάλλον ενός μπλεγμένου σε οικονομικά σκάνδαλα όπως ο Παλλήκαρης που επιπλέον φέρεται ως απόλυτος μονάρχης του πανεπιστημίου. Άλλωστε η πρόσφατη απόφαση για εκκένωση της κατάληψης είναι ένα ζήτημα που κινείται με αποκλειστική πρωτοβουλία της πρυτανείας, χωρίς να υπάρχει κάποια σοβαρή απαίτηση από άλλα μέλη και όργανα του ιδρύματος.
Σε περίπτωση που αστυνομικές δυνάμεις επιχειρήσουν να εκκενώσουν το κτίριο, υπεύθυνος για κάθε συνέπεια και τυχόν τραυματισμούς θα είναι ο πρύτανης και μόνον αυτός. Από την πόλη του Ηρακλείου δε λείπει άλλος ένας κυριλέ και αποστειρωμένος χώρος, αλλά ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι. Η ανάπλαση του κέντρου και ο χορός των μεγάλων ποσών δε θα περάσουν από πάνω μας. Ο Ευαγγελισμός υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που δε θέλουν να χωρέσουν στο lifestyle της μιζέριας, που αρνούνται να περάσουν μια ζωή προκαθορισμένη, ακολουθώντας μονοπάτια που χάραξαν άλλοι. Είναι ένα σημείο αναφοράς για άτομα και απόψεις που εναντιώνονται στο υπάρχον, ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος μέσα σε μια πόλη και μια κοινωνία όπου όλα πουλιούνται και αγοράζονται, όπου κάθε ανθρώπινη έκφραση και δραστηριότητα προϋποθέτει και κάποιο αντίτιμο (χρηματικό ή μη), όπου η ανθρώπινη εργασία είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης και η υπεραξία γεμίζει τις τσέπες των αφεντικών.
Θέλουμε να καταστήσουμε ξεκάθαρο ότι όποιος και να αναλάβει να μας βγάλει έξω από εδώ, θα έχει ένα δύσκολο έργο, στο οποίο κάποιος θα πρέπει να λερώσει τα χέρια του και να σηκώσει το πολιτικό βάρος όσων επακολουθήσουν. Ας μην έχει κανείς εμπλεκόμενος την ψευδαίσθηση ότι έχουν να κάνουν με 10-20 καταληψίες. Ο Ευαγγελισμός πλαισιώνεται από πολυάριθμα άτομα και οργανώσεις που χρόνια τώρα έχουν μάθει να αγωνίζονται και να αντιστέκονται και ξέρουν πολύ καλά πως να αντιδράσουν και σε αυτή τη νέα απειλή.

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Κατάληψη Ευαγγελισμού, Θεοτοκοπούλου 18, Ηράκλειο Κρήτης

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είμαι μαζί σας

θα σταθώ μόνον στο "Ο Ευαγγελισμός πλαισιώνεται από πολυάριθμα άτομα και οργανώσεις που χρόνια τώρα έχουν μάθει να αγωνίζονται και να αντιστέκονται και ξέρουν πολύ καλά πως να αντιδράσουν και σε αυτή τη νέα απειλή."

Ας ρωτήσω -και θα απαντήσω μόνος μου-χα- για το πότε πως και κυρίως ΠΟΥ, αυτοι οι πολυάριθμοι αγωνιστές έμαθαν να αγωνίζονται.
Ειχα κάποτε υπολογίσει ότι τέσσερις απο αυτούς(μια μικρή παρέα δηλαδή)-γνωρίζω πολλούς αλλά μιλάω γενικότερα για τους αγωνιστές που προέρχονται από τους φοιτητικούς κύκλους- κοστίζουν ημερησίως σε τσιγάρα και μπύρες όσο περίπου τρία μηνιάτικα ενός ινδονήσιου. Αν τώρα περιλάβουμε και άλλα πάθη το κόστος ανεβαίνει.
Υπολογίζω σήμερα ότι καθένας από τους αγωνιστές κοστίζει περίπου δεκαπέντε ευρώ ημερησίως μόνον για μπύρες και τσιγάρα Χ4=60 ευρώ.
Ο μέσος μηνιαίος μισθός στην Ινδονησία είναι 19 δολάρια, αν υπολογίσετε την διαφορά του δολαρίου με το ευρώ κάπου εκεί βγαίνει.
Αυτό όσον αφορά στο ηθικό μέρος της πολιτικής γενικότερα (δεν χρειάζεται να πάμε μακρια στην Ινδονησία, μπορούμε κι εδώ να βρούμε αντίστοιχα παραδείγματα-για να μην γίνομαι και λαϊκιστής.
πχ. ένας μεροκαματιάρης με το σύνολο του ποσού που ξοδεύει ο αγωνιστής πρέπει εκτός του τσιγάρου και της μπύρας να βγάλει περίπου και την υπόλοιπη μέρα να πληρώσει ενοίκιο φως νερό τηλέφωνο φαγητό.)

Τώρα στο ποιό αστείο.
Που αγωνίστηκαν οι αγωνισταί.
Στις μάχες της Βαρκελώνης το 38?
Στην πολιορκία του Λενινγκραντ το 41?
Στα βουνά της Λιθουανίας? στα βουνά του Αφγανιστάν?
Μπα.
που όμως?

Σε κάνα πετροπόλεμο;
σε καμιά φτου ξελεφτερία με τίποτα καυλωμένους ματατζήδες;
στο κρυφτό κυνηγητό στις ηρωικές αφισοκολλήσεις ?
Στις μπαρουτοκαπνισμένες , με ακριβό αμερικάνικο ταμπάκο - συνελεύσεις ?
Σε τίποτα μπάρ που "βάζουν την μια "κοματάρα" μετά την άλλη"?
Με τους Beastie Boys ή τους Rage Against tha machine?
(θα έλεγα και τους comets on fire, αλλά δεν νομίζω ο αγώνας να έχει προχωρήσει τόσο)
... κι αυτό παίζεται.

Είμαι μαζί σας αλλά κόψτε τις βλακείες περί ηρώων και τάφων και αγωνιστών της συμφοράς και κάντε κάνα κουμάντο και οργανωθείτε εκτός "αγώνων" και "απειλών" και "βημάτων μπροστά- και πίσω".
Εκτός "Αντιδράσεων" "αντιστάσεων" "εναντιώσεων" "απειλών" και άλλων δεινών, που αργά ή γρήγορα* θα εγκαταλείψετε.


*Προτιμήστε το "γρήγορα". Το λέγαν και έναν Μάη κάπου αυτό το "γρήγορα" (ναι αυτόν του Μάη που πουλάνε διάφοροι καλοθελητές κακομοίρηδες), και το έκαναν και πράξη μάλιστα έναντι αδρής αμοιβής βεβαίως.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Ανώνυμε,
Μου φαίνεται πως οσο και να μην το θες, λαϊκιζεις αφόρητα.
Καταρχήν τσουβαλιάζεις ένα ολόκληρο πολιτικό χώρο αναφέροντας το παράδειγμά σου.

Όπως φυσικά υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν λύσει το βιωτικό τους πρόβλημα μάλλον χάρις στην οικογένεια τους, θα συναντήσεις επίσης ανθρώπους που κάνουν πάνω απο μια δουλειά να τα βγάλουν πέρα,επισφαλεις εργαζόμενους, ανθρώπους ίσως με οικογένεια και υποχρεώσεις, οπως και αναλφάβητους απόφοιτους του δημοτικού μέχρι και κατόχους διδακτορικών τίτλων.

Επίσης μπορείς να βρείς απο χουλιγκάνους που σπάνε ενστικτοδώς οτι βρουν μπροστά τους μέχρι ανθρώπους που συνεισφέρουν ιδεολογικά και πολιτικά και ανοίγουν καινούριους ορίζοντες με την δράση τους.

Γιατί πολύ απλά αυτοι οι χώροι δεν απαρτίζονται απο μια ελίτ ή εξωγήινους απο άλλο πλανήτη, αλλα ανθρώπους με προβλήματα που θα συναντήσεις στην καθημερινότητα σου.

Το σίγουρο είναι αν συγχρωτίζεσαι κυρίως με ανθρώπους των φοιτητικών κύκλων πιθανόν να βρεις περισσότερους που απλά ψάχνονται για μια εναλλακτική φάση (και μπορούν να το κάνουν) ίσως και μόνο.

Στο θέμα τώρα που θίγεις σχετικά με την αγωνιστικότητα θα σου απαντήσω ότι
όπως σε άλλες εποχές κινήσεις αντισυστημικές στο γενικότερο τους πλαίσιο δεχόνταν μια καταστολή περισσότερο βίαια και ωμή, στην εποχή μας όμως χάρη σε αγώνες αυτών των "βολεμένων" γιατί πέρα απο τις περσόνες και τα πρόσωπα που ηρωοποιούνται και αφομοιώνονται,
υπάρχουν και οι καθημερινοί άνθρωποι που νιώσαν στο πετσι τους τις συνέπειες του νόμου, ... απο ολικοί αρνητές στράτευσης μέχρι και πολιτικοί κρατούμενοι με σαθρά κατηγορητήρια ακόμα και για την αστική δικαιοσύνη.

Εμείς συνεχίζουμε απο εκεί που κατέληξε η προηγούμενη γενιά, και γι'αυτο και ουτε βήμα πίσω.

Επίσης για να γίνω πιο σαφής και να μην λαϊκιζω θα σου έλεγα οτι το κουστούμι της 18μηνης προφυλάκισης (δεδομένη ποινή σήμερα πριν καν δικαστει η υπόθεση σου) χωρίς σοβαρή αιτιολόγηση για κάποιον μόνο και μόνο γιατί είναι αναρχικός μπορεί να μην συγκρίνεται σίγουρα με τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια που έχουν υποστει σύντροφοι και απο την δεξιά αλλά και την αριστερά στο παρελθόν (βλέπε στάση σταλινικών στην επαναστατημένη ισπανία που αναφέρεις αλλά και το ελληνικό συγχρονο και παλιό παρακράτος),
αλλά σιγουρα είναι άδικη ακόμα και για την ελληνική σύγχρονη αστική "δημοκρατία" σου.

Επίσης θα σου έλεγα τις συμβουλές να τις κρατήσεις για τον εαυτό σου γιατί πολύ απλά η πολιτική συνείδηση δεν είναι κάτι το οποίο το φέρουμε εκ γενετής αλλά έχει να κάνει με τη ζύμωση του καθενός σε αγώνες σχετικά με τα σημερινά πολιτικά ζητήματα και σίγουρα είναι μια διαρκής και επίπονη ίσως διαδικασία στην οποία δυστυχώς αρκετοί αποδυκνείονται αδύναμοι.

Καλύτερα να προσπαθήσεις και να αποτύχεις παρά να κάνεις κρητική αφ' υψηλού στο πληκτρολόγιό σου.

Μάλλον πρέπει να αρχίσεις να αμφιβάλεις για το οτι είσαι μαζί μας γιατι μάλλον δεν έχεις καταλάβει τίποτα.

Ένας Ανώνυμός γνωστός-άγνωστος.

Ανώνυμος είπε...

ανώνυμε νο 1:

το μόνο που αποκαλύπτει η όλη αναφορά σου στις άθλιες συνθήκες επιβίωσης των ινδονήσιων ως προς την υποτιθέμενη "ευμάρεια" των ντόπιων είναι η αφελής σου πρόθεση να ξεχάσεις την εξοργιστική χυδαιότητα μέσα στην οποία ζεις.

Η διαφορά σου με αυτούς στους οποίους αναφέρεσαι είναι ότι τουλάχιστον αυτοί δεν μοιράζονται μαζί σου το πλεόνασμα της ψευδούς συνείδησής σου...