Το ρεπορτάζ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του γνωστού για την «ευαισθησία του σε ζητήματα περιβάλλοντος» τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ (Τετάρτη, 29/9/2010) μας πληροφόρησε, με ασυγκράτητο ως συνήθως ενθουσιασμό, για μια «πρωτότυπη πρωτοβουλία κατοίκων» του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου, της ιστορικής περιοχής στο κέντρο της Αθήνας, που έχει προ πολλού μπει στο στόχαστρο διάφορων επενδυτικών συμφερόντων του real estate λόγω των πρόσφορων στην εκμετάλλευση χαρακτηριστικών της (ρυμοτομία, στρατηγική θέση, διαθέσιμο κτιριακό απόθεμα κ.λπ.).
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Τα βαποράκια της «ενημέρωσης» του συγκροτήματος Αλαφούζου έχουν εδώ και καιρό αναλάβει κατ' αποκοπή το έργο της διακίνησης των αναπτυξιακών οραμάτων του παρασιτικού κεφαλαίου, που χρησιμοποιεί (ανεπιτυχώς έως τώρα) διάφορες μεθόδους για να προσελκύσει εύπορους πελάτες, πρόθυμους να καταναλώσουν τα ακριβά υποκατάστατα μιας «cool» ζωής στο κέντρο της Αθήνας. Στα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα της Καθημερινής και στα ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ τα τελευταία χρόνια βρίθουν οι ζοφερές περιγραφές για την «αφόρητη κατάσταση που επικρατεί στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας», ενώ σαν μοναδική αχτίδα φωτός παρουσιάζεται επανειλημμένως η δράση συγκεκριμένων επενδυτών του real estate οι οποίοι, πότε με τη μία και πότε με την άλλη πρωτοβουλία τους, αγωνίζονται σθεναρά προκειμένου να «σώσουν» και να αναζωογονήσουν την περιοχή.
Το εν λόγω ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ παρουσίαζε τους «αντάρτες κηπουρούς», κάποιους κατοίκους(;) της περιοχής οι οποίοι, αγανακτισμένοι δήθεν από την αδιαφορία των αρχών για την υποβάθμισή της, πήραν την τύχη της γειτονιάς στα χέρια τους, θέλοντας να «διαμορφώσουν οι ίδιοι ένα ανθρώπινο περιβάλλον» εκεί όπου μέχρι σήμερα βασιλεύει η παρακμή, η εγκατάλειψη και η ανομία.
Τι ακριβώς έκαναν αυτοί οι «αντάρτες κηπουροί»; Όχι σπουδαία πράγματα. Για την ακρίβεια, καθάρισαν ένα οικόπεδο από τα σκουπίδια και τα μπάζα και φύτεψαν («προσωρινά», όπως εμφατικά μας επεσήμανε το ρεπορτάζ προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων) μερικά φυτά. Ύστερα κάλεσαν το κανάλι για να επιδείξουν, με τον χαρακτηριστικό στόμφο νεοφώτιστων ζηλωτών του αστικού «αντάρτικου», το μεγαλειώδες «έργο» τους.
Ας μην πάει όμως το μυαλό σας σε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι μέσα από διαδικασίες συναπόφασης συγκεντρώθηκαν, κατέλαβαν ένα χώρο, σήκωσαν τα μανίκια και έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά, καθαρίζοντας, σκάβοντας και φυτεύοντας. Οι εξευγενισμένοι «αντάρτες» έφεραν μια μπουλντόζα και κάποιους εργάτες για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά της απομάκρυνσης των σκουπιδιών, ενώ μερικοί εθελοντές «προσωρινοί κηπουροί» επιφορτίστηκαν με το σκάλισμα και το φύτεμα. Οι διοργανωτές, οι οποίοι εμφανίστηκαν ως εκπρόσωποι της ΜΚΟ «ΚΜ Πρότυπη Γειτονιά», ανέλαβαν απλώς τις δημόσιες σχέσεις του «αντάρτικου» εγχειρήματος, χρησιμοποιώντας μια κάλπικη ρητορική περί «αυτοοργάνωσης» και «εθελοντικής πρωτοβουλίας», σκορπώντας αστραφτερά χαμόγελα αυταρέσκειας μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα που κατέγραφε την «αυθόρμητη» επέμβασή τους.
Φυσικά, δεν παρέλειψαν να τονίσουν σαφώς ότι οι «αντάρτες κηπουροί» είναι «αντάρτες» μέχρις ενός ορίου. Ότι υπάρχει μια απαράβατη κόκκινη γραμμή που δεν θα τολμούσαν ποτέ να περάσουν. Εξ αρχής δήλωσαν ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται για καταλήψεις, οι οποίες θα αμφισβητούσαν έμπρακτα την «ιερή» ιδιοκτησία και θα έδιναν πίσω στην κοινότητα αυτό που πραγματικά της ανήκει, μιας και κάτι τέτοιο θα άνοιγε προφανώς τους ασκούς του Αιόλου, αφού θα έθιγε τους διάφορους ιδιοκτήτες ακινήτων που όπως είναι φυσικό πάνω απ’ όλα νοιάζονται για την αξιοποίηση της περιουσίας τους, την οποία οι ίδιοι έχουν αφήσει να ρημάξει έως ότου κάποιοι, που δρουν εξ ονόματός τους, καταφέρουν να την αναβαθμίσουν, «καθαρίζοντας» την περιοχή από κάθε είδους «σκουπίδια», και να τη μετατρέψουν σε έναν αστικό «παράδεισο» «ήπιας εκμετάλλευσης», με ποδηλατοδρόμους, λοφτς, γκαλερί, πολυχώρους πολιτιστικών δραστηριοτήτων, cool cafe και εστιατόρια, ντιζαϊνάτα ξενοδοχεία, θέατρα και φοιτητικές εστίες.
Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η δράση τους επ'ουδενί συνιστά απειλή για την ιδιοκτησία, δηλώνουν ρητώς στην ιστοσελίδα της οργάνωσης ότι «Η ΚΜ Πρότυπη Γειτονιά προγραμματίζει την προσωρινή φύτευση επιλεγμένων κενών οικοπέδων στο ΚΜ. Σκοπός μας είναι ο καθαρισμός και προσωρινή αξιοποίηση όλων των κενών οικοπέδων στην περιοχή κατά τρόπο που να βελτιώνει την ποιότητα ζωής σε αυτή και να διασφαλίζει το δικαίωμα του ιδιοκτήτη για εκμετάλλευσή του οποιαδήποτε στιγμή.» (http://www.kmprotypigeitonia.org/?p=news&id=guerilla-gardening)
Όπως επίσης μάθαμε από το εν λόγω ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ, στο χορό μπήκε και η δημοτική αρχή –παραμονές των εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση γαρ–, δηλώνοντας ότι θα στηρίξει αυτήν την «πρωτότυπη πρωτοβουλία των κατοίκων». Με άλλα λόγια, η «αντάρτικη κηπουρική» προσφέρει ένα καλό άλλοθι στην προεκλογική καμπάνια του Κακλαμάνη, ο οποίος πασχίζει να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά για την προ διετίας καταστροφή του πάρκου Κύπρου και Πατησίων, όταν ανενδοίαστα προσπάθησε να το παραχωρήσει, με σκανδαλώδεις όπως αποκαλύφθηκε όρους, σε ιδιώτες που ήθελαν να το μετατρέψουν σε πάρκινγκ. Ο πονηρός πολιτευτής άρπαξε εν ολίγοις την ανέξοδη ευκαιρία που του δόθηκε, και έσπευσε να επιδείξει την «ευαισθησία» της δημοτικής αρχής για το αστικό περιβάλλον, παρότι είναι προφανές ότι τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι μόνο για το θεαθήναι εφόσον δεν λύνουν κανένα πραγματικό πρόβλημα, αντιθέτως, αποτελούν ένα κυριολεκτικά φτηνό υποκατάστατο μιας αποτελεσματικής πολιτικής για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι στην πλειονότητα είναι χαμηλού εισοδήματος εργαζόμενοι και μετανάστες.
Τέτοιου είδους παρεμβάσεις εντάσσονται στη γενικότερη στρατηγική της εξουσίας και του κεφαλαίου να οικειοποιούνται τις τακτικές και τις μεθόδους των αντισυστημικών, ριζοσπαστικών κινημάτων, με απώτερο στόχο να αμβλύνουν τις συγκρουσιακές αιχμές και την ταξική πόλωση. Εν ολίγοις, δεν είναι παρά προσομοιώσεις των αυθεντικών πρακτικών της αυτοοργανωμένης δράσης, τόσο των αυτόνομων αγώνων στις γειτονιές όσο και του αντιεξουσιαστικού, αντικαπιταλιστικού κινήματος, και μια καρικατούρα της αλληλεγγύης όσων αγωνίζονται πραγματικά ενάντια στις μορφές κράτος, χρήμα, εμπόρευμα, αξία, ενάντια στην εκμετάλλευση, την αυθεντία, τον ρατσισμό και την πατριαρχία.
Η όλη ιστορία της «αντάρτικης κηπουρικής» θα ήταν προφανώς για γέλια, ως μια αστεία απόπειρα κάποιων «ευαισθητοποιημένων» αστών να επενδύσουν τον καθώς πρέπει «ακτιβισμό» τους με μια κούφια ρητορική για την δήθεν από-τα-κάτω επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου, αν δεν είχε και μια άλλη, σκοτεινή (και κυριολεκτικά φασίζουσα) πτυχή.
Η ίδια ΜΚΟ, τα μέλη της οποίας κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να δείξουν πόσο κόπτονται για την περιβαλλοντική αναβάθμιση της περιοχής και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της, ανέλαβε μία ακόμη φαεινή πρωτοβουλία: διοργάνωσε συνάντηση για «διάλογο» επιχειρηματιών και κατοίκων με την αστυνομία σε κεντρικό ξενοδοχείο του Μεταξουργείου, προκειμένου να τεθεί επί τάπητος το πρόβλημα της ασφάλειας της περιοχής, ήτοι το ζήτημα των ανθρώπινων «σκουπιδιών» που τη ρυπαίνουν με τη μιαρή παρουσία τους συνιστώντας απειλή για τους κατοίκους της.
Από το περιεχόμενο και το ύφος της λιτής ανακοίνωσης που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της ΜΚΟ «ΚΜ Πρότυπη Γειτονιά», υπό τον τίτλο «Κοινωνική συνοχή & ασφάλεια» (http://www.kmprotypigeitonia.org/index.php?p=news&id=meetingwithpolice), καταλαβαίνουμε γιατί δεν είναι διόλου παράξενο που η συνάντηση αυτή μετατράπηκε, όπως μας πληροφορεί σχετικό ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=208886), αλλά και η καταγγελία εργαζόμενου στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1211735), σε μια σύναξη διάφορων επώνυμων και μη «αγανακτισμένων πολιτών», οι οποίοι απαίτησαν επιτακτικά από τους εκπρόσωπους της αστυνομίας να δεσμευτούν «εδώ και τώρα» ότι θα λάβουν μέτρα «για την εκκαθάριση της γκετοποιημένης ζώνης, όπου έχουν τα θέατρα, τις γκαλερί, τις επιχειρήσεις και τα σπίτια τους». Κατάφεραν έτσι να αποσπάσουν την (κάπως αόριστη είναι αλήθεια) υπόσχεση από τον γενικό διευθυντή της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής Γρηγόρη Μπαλάκο ότι από τις 5 Οκτωβρίου θα ξεχυθούν στους δρόμους 1.350 αστυνομικοί με αποστολή να «σκουπίσουν» αποτελεσματικά την ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας.
Η συνάντηση αυτή ξεγύμνωσε κυριολεκτικά τις καλυμμένες πίσω από τις «αντάρτικες» ρητορείες αντιλήψεις των διοργανωτών περί του τι ακριβώς σημαίνει γι’ αυτούς «λύση στο πρόβλημα της ασφάλειας» και τι εννοούν ως «κοινωνική συνοχή». Μα πάνω απ’ όλα κατέστησε σαφές ποιοί είναι εκείνοι που πρέπει να «εξαφανιστούν» προκειμένου να επανακτήσουν οι ίδιοι τη χαμένη ηρεμία τους και να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις «υψηλές» ενασχολήσεις τους. Οι μετανάστες, οι χρήστες ουσιών, τα θύματα του τράφικινγκ, οι άστεγοι και οι παρίες που βρίσκουν καταφύγιο στις παρυφές του κέντρου της Αθήνας, πρέπει να βιώσουν στο πετσί τους –εκτός από την αναλγησία του κράτους, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την πλήρη εξαθλίωση–, τη βιαιότητα του απάνθρωπου κατασταλτικού μηχανισμού και να εκδιωχτούν κακήν κακώς γιατί βρωμίζουν την αστραφτερή μόστρα των γκαλερί και των θεάτρων της περιοχής.
Είναι γνωστό ότι η άλλη όψη των ΜΚΟ είναι οι offshore εταιρείες. Όπως είναι γνωστό επίσης ότι οι ΜΚΟ είναι το συγχωροχάρτι (αλλά ταυτοχρόνως και η διακήρυξη ανωτερότητας και υπεροχής) της μπουρζουαζίας. Μ’ αυτόν τον εύσχημο τρόπο οι ξιπασμένοι αστοί ξεπλένουν ενοχές και κεφάλαια, συνδυάζοντας κυνικά το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Το πνεύμα του εθελοντισμού, της χορηγίας, της ενασχόλησης με τα κοινά, εμποτισμένο από την ιδεολογία της «αξιοκρατίας» και της «δημιουργικότητας», δεν είναι ικανό να επιβληθεί στην ακόρεστη δίψα για δύναμη και πλούτο.
Η ΜΚΟ «ΚΜ Πρότυπη Γειτονιά» δεν είναι παρά η (νέα) βιτρίνα της «δημιουργικότητας», πίσω από την οποία προσπαθούν μάταια να κρυφτούν τα «υψηλού φρονήματος» επενδυτικά συμφέροντα που λυμαίνονται την περιοχή, πασχίζοντας να τη φέρουν στα μέτρα τους και να την «αναπτύξουν» σύμφωνα με το δικό τους «όραμα». Ένα όραμα που περιλαμβάνει αποκλειστικά τους νέους έποικους της περιοχής, μεσοανώτερης κοινωνικής τάξης: «εναλλακτικούς» επιχειρηματίες, κοσμοπολίτες αρχιτέκτονες, γκαλερίστες και curators, «ευαισθητοποιημένους» καλλιτέχνες, φιλότεχνους γιάπηδες, και κάποια wannabe φυντάνια της τέχνης που συρρέουν όπου μυρίζονται την παραμικρή ευκαιρία να τσιμπήσουν κανά ψίχουλο free-press δόξης.
Τα σχέδιά τους ωστόσο καταρρέουν υπό το βάρος της αδήριτης πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί από τη δράση αυτών των ίδιων, οι οποίοι θέλουν να ευημερούν συνεχίζοντας ανενόχλητοι να οικειοποιούνται τον κοινωνικό πλούτο εις βάρος των υπολοίπων, και ας διαμαρτύρονται τώρα για την «κατάντια» και την «παρακμή», απαιτώντας με περισσό θράσος την εξαφάνιση όλων εκείνων που δεν σέβονται το «όραμά» τους και απειλούν τα «δικαιώματά» τους: την ιδιοκτησία τους, τις επιχειρήσεις τους, την ευμάρεια και την ησυχία τους.
Είναι αν μη τι άλλο τραγελαφικό, άτομα που κάποτε λάνσαραν στην πιάτσα της «προχωρημένης» τέχνης τις «σκληρές» φωτογραφίες της Ναν Γκόλντιν, με τους ασθενείς του aids, τους πρεζάκηδες, τους αλήτες, τα τραβεστί, τους νταβατζήδες και τις πόρνες, και που καρπώνονταν με φανφαρόνικες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις την «υπεραξία» του κοινωνικού περιθωρίου εκ του ασφαλούς, όντας οι ίδιοι βολεμένοι στο απυρόβλητο, να εξανίστανται και να ωρύονται τώρα που η πραγματικότητα έχει κάνει τις ωμές καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις του περιθωρίου να μοιάζουν με εικονογράφηση παιδικού παραμυθιού.
Η «δημιουργική τάξη», που πίστεψε αφελώς ότι αρκεί μια επίφαση «εναλλακτικότητας» για να ηγεμονεύσει και να επιβάλλει τους όρους του παιχνιδιού κατά πως τη συμφέρει, διασφαλίζοντας τη μακροημέρευσή της, συνειδητοποιεί αίφνης –με βίαιο είναι η αλήθεια τρόπο–, ότι οι απόκληροι, όσοι δεν έχουν καμία ελπίδα να συμπεριληφθούν στην κοινωνία των λίγων βολεμένων και ισχυρών σαν φθηνό, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, «οικειοποιούνται» με τον δικό τους τρόπο ό,τι μπορούν, αρπάζοντας κάποια ψίχουλα από τον πλούτο που τόσο επιδεικτικά συσσωρεύεται γύρω τους.
Ο ταξικός πόλεμος δεν αφορά πια μόνο την αντιπαράθεση κεφαλαίου-εργασίας, μιας και η κοινωνία της εργασίας πνέει τα λοίσθια και το εμπόρευμα εργατική δύναμη απαξιώνεται, στερώντας από όλο και περισσότερους ακόμη και τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, αλλά την άγρια αντιπαράθεση μεταξύ αποκλεισμένων και όσων αγωνίζονται να διατηρήσουν τα προνόμιά τους. Το απαρτχάιντ είναι το καθεστώς μιας κοινωνίας σε βαθιά κρίση και η ιδεολογία της «δημιουργικής τάξης» δεν είναι παρά η κυνική δικαιολόγησή του.
Όμως, ο γενναίος νέος κόσμος που οραματίζονται οι «προοδευτικοί αναμορφωτές» της ανώτερης τάξης, που σήμερα νιώθουν τόσο άβολα με όλα όσα ξέβρασε η κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση μπροστά στην διπλαμπαρωμένη από το φόβο πόρτα τους, έχει αρχίσει να γκρεμίζεται συθέμελα. Και στα ερείπιά του δεν μπορεί να φυτρώσει ούτε καν η ρεφορμιστική προσδοκία, παρά μόνον «προσωρινές» ψευδαισθήσεις.
Βλέπε σχετικά:
http://www.kmprotypigeitonia.org
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1211735
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=208886
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_02/10/2010_417236
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=192064
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1213006
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1213441
http://en.wikipedia.org/wiki/Nan_Goldin
http://radicaldesire.blogspot.com/2010/10/blog-post_7064.html
20 σχόλια:
Kαλησπέρα.Θα συμφωνήσω με τη λογική που προσεγγίζεις το πρόβλημα.Η πλειοψηφία των ανθρώπων σε κάθε συνοικία έχει ξεχάσει εδώ και καιρό να δρα συλλογικά,και στη συγκεκριμένη γειτονιά υπήρχαν ακόμη περισσότεροι λόγοι. Ήμουνα νια και γέρασα,και ακόμη στα στενά της στεγάζει εξωτερικούς και εσωτερικούς μετανάστες, μια ανομοιόμορφη κοινωνία,όπου το μόνο κοινό είναι το χαμηλό εισόδημα. Οι λούμπεν, και οι φτωχοί ήταν η πλειονότητα, μέχρι που ήρθαν οι νέοι έποικοι,οι πολυχώροι πολιτιστικής δραστηριότητας.Ήρθαν σε μια περιοχή,που θεός ξέρει σε ποιούς ανήκει.Ολόκληρη είναι αρχαιολογικός χώρος,και θα έπρεπε να έχει αναπτυχθεί διαφορετικά.Οι οικοδομικές άδειες απαγορεύονταν εδώ και πολλά χρόνια,τώρα με τι τρόπο το ξεπερνούν αυτό,ποιός ξέρει; Ζητώ την άδεια σου να το αναδημοσιεύσω,ακόμη και αν δεν συμφωνώ με όλα,είναι σπουδαίος αντίλογος .
Πολύ καλή ανάρτηση, μπράβο. Αναδημοσίευσα στο radical desire.
Συμφωνώ και εγώ με πολλά που λέει το άρθρο, αλλά πρέπει να προσθέσω ότι το ζήτημα της σωματικής ασφάλειας είναι τόσο σοβαρό που θα πρέπει σε κάποιο βαθμό να χαιρόμαστε που ασχολούνται με αυτό άνθρωποι ασχέτως ποια είναι τα κίνητρα τους. Δεν με νοιάζει εάν κανείς προστατεύει την πελατεία του ή τα παιδιά του, αρκεί αυτό που κάνει να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα και να μην δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα. Επίσης θεωρώ αστείο το επιχείρημα ότι εφόσον κανείς εκθέτει έργα τέχνης με θέμα την χρήση ουσιών θα πρέπει να δέχεται κιόλας να του σπάνε το αμάξι (ή το κεφάλι) και να θεωρείται και φταίχτης που εξέθεσε τον εαυτό του στον κίνδυνο. Μπορεί να μην μου αρέσει η not-in-my-backyard νοοτροπία που θέλει να "καθαρίσει" τις γειτονιές αυτές από τα "μιάσματα" και ως κάτοικος της περιοχής αντιστέκομαι σε βρώμικες τακτικές απώθησης των περιθωριακών ανθρώπων αλλά υπάρχουν περιθωριακοί και περιθωριακοί. Και σε αντίθεση με τους μετανάστες και τους άστεγους, οι ναρκομανείς αποτελούν έναν σωματικό κίνδυνο ο οποίος για κάποιον σαν και εμένα που μένω σε μια πληγείσα περιοχή (κοντά στην Πλ. Θεάτρου) πρέπει να έχει άμεση και τοπική λύση. Ως κάτοικος αυτής της περιοχής ζηλεύω τα Εξάρχεια που βρήκαν αρκετοί άνθρωποι τα απαραίτητα κίνητρα να κάνουν κάτι και διώξαν την χρήση και το εμπόριο από την πλατεία και ας την έστειλαν στην Τοσίτσα και στην Ιάσωνος. Εάν βρω σύμμαχο και στη δική μου γειτονιά για κάτι ανάλογο δεν με νοιάζει καθόλου αν θα αντιπροσωπεύει το real-estate ή τους hipster γκαλερίστες.
@ donasora
αναδημοσιεύεις ελεύθερα.
@ αντώνης
ευχαριστώ, συνέχισε την εξαιρετική δουλειά!
@ kouk
τι εννοείς "άνθρωποι που ασχολούνται με την προστασία της σωματικής τους ασφάλειας"; Συμφωνείς δηλαδή με τα πογκρόμ που εξαπολύουν οι ένστολες συμμορίες; Θεωρώ τη βία των μπάτσων πολύ πιο επικίνδυνη από τη βία των "ναρκομανών". Επίσης, αν δεν σε ενδιαφέρει με ποιους συμμαχείς για την "προστασία" σου, τι να πω; Θα έκανες το ίδιο και με π.χ. χρυσαυγίτες;
Δεν ξέρω για σένα, αλλά πολλοί από αυτούς που σήμερα καλούν τους μπάτσους σε βοήθεια επέλεξαν να κατοικήσουν ή να στήσουν τα μαγαζιά τους σε αυτές τις περιοχές, γιατί ήταν "trendy" να έχεις και λίγο "περιθώριο" ως ντεκόρ γύρω σου - αρκεί να είναι ακίνδυνο. Οι "άλλοι" όμως δεν έχουν καμία επιλογή, ούτε για το πού ούτε για το πώς θα ζήσουν.
Εννοώ εσένα, εμένα και τον οποιονδήποτε άνθρωπο που προσπαθεί να προστατευτεί από έναν υπαρκτό και άδικο κίνδυνο. Δεν θα διαφωνήσω ότι η βία των μπάτσων είναι επικίνδυνη, ειδικά αν είσαι μετανάστης ή εάν η εμφάνιση σου δεν ταιριάζει σε κάποιο κομφορμιστικό στυλ. Και αντιστέκομαι σε αυτή τη βία όπου την βλέπω (και πιστέψτε με την βλέπω πολύ συχνότερα από τον μέσο κάτοικο Εξαρχείων). Αλλά ενώ εδώ σε αυτό το blog μπορούμε να συζητήσουμε και ίσως και να συμφωνήσουμε ότι η αστυνομία δεν είναι απαραίτητη, στους δρόμους που εγώ ζω η αστυνομία έχει γίνει απαραίτητη όσο δεν πάει. Επίσης η προσπάθεια αντιστροφής που κάνεις δεν στέκει, γιατί είναι ακριβώς οι άνθρωποι που δεν έχουν καμία σοβαρή δυνατότητα επιλογής για το αν θα ζήσουν σε αυτές τις γειτονιές που πλήττονται από την έλλειψη ασφάλειας. Και ενώ οι μετανάστες είτε από φόβο είτε από έλλειψη αξίωσης δεν το επιζητούν, είναι οι υπόλοιποι κάτοικοι της περιοχής, όλων των ηλικιών όπως και οι οικογένειες που μένουν χρόνια στην γειτονιά που απαιτούν να υπάρχει αστυνόμευση γιατί απειλούνται διαρκώς από βανδαλισμούς, μολυσματικές ασθένειες και ζώα (ποντίκια, ψύλλους, κοριούς) και φυσικά επιθέσεις. Είναι μεγάλη ντροπή που έπρεπε να έρθουν οι κτηματομεσίτες, οι γκαλερίστες και οι χίπστερς ώστε αυτό το αίτημα να βρει ευήκοα ώτα, αλλά έστω και έτσι εγώ χαίρομαι γιατί μπορεί ο πατέρας μου να δεχτεί επισκέψεις από συγγενείς και φίλους και γιατί η δεκαπεντάχρονη γειτόνισσα μου μπορεί να πάει να βρει τις φίλες της χωρίς να την συνοδεύουν οι γονείς της. Επομένως δίκιο έχεις και κριτικάρεις την διαπλοκή συμφερόντων, αλλά θα μου επιτρέψεις να πιστέψω ότι στο ζήτημα της ασφάλειας όλοι οι κάτοικοι και επιχειρηματίες της περιοχής, παλαιοί και νέοι, ακόμα και οι μετανάστες (εάν δεν τους κυριαρχούσε ο εύλογος φόβος για παρενοχλήσεις και επιθέσεις), έχουν το ίδιο συμφέρον αυτή τη στιγμή. Και στο ερώτημα σου για το αν θα συμμαχούσα και με την Χρυσή Αυγή η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι, όχι γιατί η Χρυσή Αυγή ως οργανισμός πολύ απλά δεν αντιπροσωπεύει κανένα συμφέρον της περιοχής. Και αυτό είναι φυσικό αφού το κύριο πρόβλημα της περιοχής το προκαλούνε τα κατά συντριπτικής πλειοψηφίας ελληνικής καταγωγής πρεζάκια.
Άλλη μία καταπληκτική τοποθέτηση... Συμφωνώ, συμφωνώ, συμφωνώ...
Εξυγίανση (gentrification): φαινόμενο που ισχύει για χρόνια στη Δύση και το οποίο εφαρμόζεται στα ελληνικά δεδομένα συνοδευόμενο από το απαραίτητο παράδοξο που ακουλουθεί την ελληνική πραγματικότητα. Στον κομμάτι που αφορά τις αστικές παρεμβάσεις και την άσκηση αστικής πολιτικής, τίποτα δε συμβαίνει πλέον στην Ελλάδα αν δεν εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Τα πρωτεία, ακόμα και εδώ, έχουν πάρει οι επενδυτές, το εγχώριο ή ξένο κεφάλαιο και η ιδιωτική πρωτοβουλία (ακόμα και αυτές που δεν είναι αμιγώς ιδιωτικές, γίνονται υπό το καθεστώς των ΣΔΙΤ). Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου ξηλώνονται πάρκα για να γίνουν πάρκινγκ (τα τελευταία 30 χρόνια στην Κοπεγχάγη, με πρωτοβουλία του δήμου, έκλεισαν 8 υπαίθρια πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης για να γίνουν πλατείες) και στην οποία η γίνεται τόσο συστηματική και χυδαία χειραγώγηση τμημάτων του αστικού πληθυσμού για να καθοδηγήσουν και να επιταχύνουν την ιστορική έκβαση κοινωνικών φαινόμενων.
Ψυρρή, Λαδάδικα, πλατεία Εξαρχείων, Γκάζι, Μεταξουργείο, Ελαιώνας, οδός Βαλαωρίτου Θεσσαλονίκης (το «Γκάζι» της συμπρωτεύουσας), Ελληνικό και πολλά άλλα.
Ένα πρόσφατο άρθρο http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=218778
και ένα ακόμα για κάποιους που έχουν αρχίσει να αντιδράνε, έστω και ανορθόδοξα http://popupcity.net/2010/09/flashmob-protests-against-gentrification/?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+popupcity+(The+Pop-Up+City)
και ξανά μπράβο...!
εχω διαβασει και το προηγουμενο αρθρο σχετικα με τις δρασεις του ΚΜ-Τσακωνα.και πρεπει να προωθηθει για να ενημερωθουμε με τι ειδους καλλιτεχνες τυχαινει να συναναστρεφομαστε (οπως ReMap).το ΚΜ ''ΠΡΟΤΥΠΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ'' συνεργαζεται με δημαρχους,μπατσους και καλλιτεχνες.με καλλιτεχνικες δραστηριοτητες προσεγγιζει διαφορων ειδων κοσμο και προσπαθει να προβαλλει κατι συλλογικο οπως αναπλαση οικοπεδων ως προσωρινους κηπους με αποτερω λογο φυσικα την σκουπα σε αυτη τη περιοχη.το χειροτερο ειναι δηλαδη οτι προσπαθουν οι κινησεις τους να φαινονται συλλογικες και γενικοτερα συγχαιουν ορους και πραξεις,και για αυτο θα πρεπει να γινει γνωστη η δραση του που εχει κυριο λογο την εγκαθιδρυση των πλουσιων και τον εκτοπισμο των μειονοτητων.σε συναντηση που ειχαν προσκαλεσει εμφανιστηκαν εμπορικοι καλλιτεχνες(γαλανη), γκαλεριστες κ συναφοι ποταποι μαζι με τον γενικο διευθυντη της γαδα.πολυ καλοστημενο το σχεδιο τους
http://www.kmprotypigeitonia.org/index.php?p=news&id=meetingwithpolice
εν τελει,μπορουμε να κανουμε εμεις κατι για να μην γινει οτι εγινε και με το γκαζι?
marria
Τι σχέση έχει το τι έγινε στο Γκάζι με αυτό που γίνεται στο Μεταξουργείο;
Στην περιοχή του Κεραμικού-Μεταξουργείου τα πράγματα είναι, από μια άποψη, ακόμα χειρότερα.
Αν είδατε την πρόσφατη ανακοίνωση της Oliaros, της επενδυτικής εταιρείας του κου Τσάκωνα θα καταλάβετε για τι ακριβώς μιλάμε (βλ. http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1222776).
Ένας άνθρωπος αποφασίζει για τον χαρακτήρα της ανάπλασης της περιοχής, μόνο και μόνο επειδή έχει την οικονομική επιφάνεια και τις κατάλληλες γνωριμίες για να προωθήσει τα σχέδιά του.
Νομίζω πως είναι εξωφρενικό από κάθε άποψη. Από τα όσα προαναγγέλλει είναι φανερό το πού πάει το πράγμα. Τώρα αν κάποιοι ονειρεύονται ένα "καθαρό" αστικό περιβάλλον καλά θα κάνουν να ξυπνήσουν γιατί η πραγματικότητα και τα όσα έρχονται θα μετατρέψουν τα όνειρά τους σε εφιάλτες.
Από την άλλη, νομίζω ότι αυτός ο κύριος παίζει το τελευταίο του χαρτί, μπλοφάρει (κάπως σαν τον ΓΑΠ). Οι επενδύσεις στην περιοχή δεν είναι προσοδοφόρες και είναι και πολύ επισφαλείς και αυτό για πολλούς λόγους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ανακοινώσεις αυτές έγιναν αυτές τις μέρες των εκλογών. Ούτε είναι τυχαίο ότι τα "κεφάλαια" των 100 εκατομμυρίων ευρώ που διατείνεται ότι έχει εξασφαλίσει προέρχονται από την Κύπρο, άρα θεωρούνται ξένες επενδύσεις με ό,τι αυτό σημαίνει για τη διψασμένη για "επενδυτές" κυβέρνηση. Ωστόσο, δύσκολα συγκεντρώνονται τόσα χρήματα για ένα τόσο επισφαλές σχέδιο, οπότε προσβλέπει στην αρωγή της Πολιτείας για να προχωρήσει. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κύριος αυτός από την αρχή που εμφανίστηκε στην περιοχή δεν εκτίμησε καλά τις εξελίξεις ούτε έλαβε υπόψη του ότι εδώ μια ιστορική περιοχή στο κέντρο της πόλης δεν είναι όπως είναι τα χωράφια σε ένα νησί (βλ. Αντίπαρος). Έχει "εγκλωβιστεί" και πασχίζει με κάθε μέσο να αξιοποιήσει τα επενδυμένα κεφάλαια, όμως μέχρι τώρα τίποτα δεν του βγαίνει όπως το είχε σχεδιάσει γι' αυτό και αλλάζει συνεχώς γραμμή πλεύσης.
Το πιο λυπηρό στην όλη υπόθεση είναι οι διάφοροι καλλιτέχνες-αρχιτέκτονες-επιμελητές-γκαλερίστες-δημοσιογράφοι που τον συνδράμουν ξεχνώντας κάθε έννοια δεοντολογίας.
Όλος αυτός ο συρφετός όμως θα βρεθεί σύντομα προ εκπλήξεως καθώς οι μέρες της ευημερίας τους είναι μετρημένες...
Ιδού και το σχετικό ΔΤ για την "επένδυση":
Δελτίο Τύπου – 09/11/2010
Μια σύγχρονη πρόταση για την βιώσιμη αναζωογόνηση της περιοχής Κεραμεικού – Μεταξουργείου με έμφαση στην κατοικία
Μια επένδυση ύψους 100 εκ.ευρώ
H εταιρία ανάπτυξης ακινήτων OLIAROS ανακοίνωσε σήμερα, σε σχετική συνέντευξη Τύπου, την πρόθεση της να υλοποιήσει επένδυση ύψους 100 εκ.€ για την βιώσιμη αναζωογόνηση της περιοχής Κεραμεικού – Μεταξουργείου (KM), όπως προέκυψε από την συνεργασία της με 19 Έλληνες και ξένους διακεκριμένους αρχιτέκτονες:
Ανδρέας Αγγελιδάκης, Αριστείδης Αντονάς, Atelier Bow Wow (Ιαπωνία), Bjarke Ingels Group (Δανία), Boyd Cody Architects (Ιρλανδία), Camilo Rebelo (Πορτογαλία), decaARCHITECTURE, Divercity, doxiadis+, Ηλίας Ζέγγελης, Harry Gugger Studio (Ελβετία), Jean-Frederic Luscher Architect (Ελβετία), Παύλος Καλλιγάς, RKITEKTS, VOIS, Oliveira-Ruivo (Πορτογαλία)
Τους ξένους αρχιτέκτονες υποστηρίζουν τοπικά οι: Διονύσης Ζαχαριάς, Επαμεινώνδας Δασκαλάκης, Νίκος Σαρρής, Νίκος Νικολαΐδης
(συνέχεια)
Πρόκειται για το έργο ΚΜ PROPERTIES, που στόχο έχει την ανάδειξη της περιοχής Κεραμεικού-Μεταξουργείου σε μια πρότυπη, ισορροπημένη, πολυπολιτισμική, σύγχρονη γειτονιά κατοικίας στο κέντρο της Αθήνας, προάγοντας παράλληλα την δημιουργική χρήση και ανάπτυξη στην περιοχή.
Η OLIAROS με το ΚΜ PROPERTIES προτείνει νέες αστικές τυπολογίες, ακολουθώντας μια σύγχρονη αρχιτεκτονική προσέγγιση, αναδεικνύοντας και εξελίσσοντας την ιστορική αρχιτεκτονική διαδρομή της περιοχής
Το ΚΜ PROPERTIES προγραμματίζεται να υλοποιηθεί σε 5 φάσεις σε 5 χρόνια. Αφορά σε ένα διαφοροποιημένο portfolio ακινήτων, τόσο ως προς τον τύπο όσο και ως προς την χρήση, ανταποκρινόμενο στις σημερινές ανάγκες διαβίωσης και διαμόρφωσης ενός σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος: περιλαμβάνει κατοικίες σε ποσοστό 43%, γραφεία 9%, open space plans 19%, εμπορικούς χώρους 21%, αποθηκευτικούς χώρους 8%.
Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στην περιβαλλοντική διάσταση της προσέγγισης, σχεδιάζοντας 2800 μ2 κήπων, 1800 μ2 πράσινων ταρατσών, 1500 μ2 φωτοβολταϊκών συστημάτων και 800 μέτρων κάθετων κήπων. Παράλληλα προβλέπεται η δημιουργία 260 θέσεων παρκινγκ ιδιωτικής χρήσης.
(συνέχεια)
Η πρώτη φάση του έργου ΚΜ PROPERTIES, που αναμένεται να ολοκληρωθεί στους επόμενου 12 μήνες, εστιάζει στην ενεργειακή και αρχιτεκτονική αναβάθμιση 4 κτηρίων της δεκαετίας ’70, προσφέροντας ποικιλία χώρων στην κατηγορία open space plan, ευέλικτους χώρους κατάλληλους για κατοικία, εμπορική ή επαγγελματική δραστηριότητα σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές:
• Κεραμεικού 51, αρχιτέκτων Ανδρέας Αγγελιδάκης σε συνεργασία με τον Νορβηγό καλλιτέχνη Matias Faldbakken, διαμπερείς, ευέλικτοι χώροι 125-130 μ2, για μικτή και εμπορική χρήση και ανοικτή θέα πάνω στην κεντρική πλατεία Αυδή και την Πάρνηθα
• Λεωνίδου 26 και Ιάσονος, καλλιτέχνης Gerwald Rockenshaub σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Νίκο Νικολαϊδη, γωνιακό κτήριο με θέα στην Ακρόπολη και την οδό Ιάσονος, διαμπερείς ευέλικτοι χώροι για μικτή, οικιστική (60μ2- 125μ2) και εμπορική χρήση (283μ2), διατίθεται και ολόκληρο σε σύνολο 934,60μ2
• Ιάσονος 47, αρχιτέκτων Divercity, σε θέση μεγάλης προβολής, χώροι για εμπορική (198 m2) και μικτή χρήση κατάλληλοι και για γραφεία ( 40-110 m2), διατίθεται και ολόκληρο σε σύνολο 913 μ2.
• Λεωνίδου 11, αρχιτέκτων Ανδρέας Αγγελιδάκης σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη Άγγελο Πλέσσα, χώροι εμπορικής (145m2) μικτής οικιστικής χρήσης 40-82μ2, διατίθεται και ολόκληρο σε σύνολο 634 μ2.
Η δεύτερη φάση του ΚΜ PROPERTIES, θα αφορά στη ανάπτυξη 8-10 μεμονωμένων κτιρίων που θα προ-πωλούνται, προκειμένου κανείς να έχει δυνατότητα επιλογής και προσαρμογής ενός κτηρίου ή χώρου ανάλογα με τις ανάγκες του. Οι επόμενες φάσεις του προγράμματος θα εξελιχθούν ως το 2016.
(συνέχεια)
Το ΚΜ PROPERTIES είναι αποτέλεσμα συστηματικού, μεθοδικού σχεδιασμού και μελέτης επαγγελματιών από όλους τους χώρους, κυρίως αρχιτεκτόνων. Προτείνει μία ολοκληρωμένη, σύγχρονη, εξωστρεφή παρέμβαση για την εξέλιξη και την διαμόρφωση της ποιότητας ζωής στο αστικό τοπίο και συγκεκριμένα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, σε επίπεδο αρχιτεκτονικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό.
Ο Ιάσων Τσάκωνας, Διευθύνων Σύμβουλος της OLIAROS, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του προγράμματος ΚΜ PROPERTIES δήλωσε χαρακτηριστικά : «Η OLIAROS, εδώ και 4 χρόνια, μελετά συστηματικά τις ανάγκες του κέντρου της πόλης και ειδικότερα της περιοχής ΚΜ. Έχουμε καταρτίσει συγκεκριμένες προτάσεις, τις οποίες και έχουμε κοινοποιήσει στην Πολιτεία και σε σε Αρμόδιους Φορείς. Σήμερα ανακοινώσαμε την επενδυτική μας πρόταση, η υλοποίηση της οποίας απαιτεί τη συντονισμένη συνεργασία της Πολιτείας. Ζητούμε να συνυπολογιστεί η πρότασή μας για την περιοχή Κεραμεικού – Μεταξουργείου στον προγραμματισμό του νέου ρυθμιστικού σχεδίου «ΑΘΗΝΑ 2020». Ταυτόχρονα τονίζουμε την ανάγκη να καταρτηθεί συγκεκριμένο 5ετές αναπτυξιακό σχέδιο για την αντιστροφή της πορείας του ιστορικού κέντρου της πόλης και την βιώσιμη ανάπτυξη των γειτονιών του, με έμφαση στον άνθρωπο, και που θα αφορά σε πρωτοβουλίες ασφάλειας, καθαριότητας, ορθότερης διαχείρισης του δημόσιου χώρου και των χρήσεων γης, επανασχεδιασμού του οδικού δικτύου, ορθότερης διαχείρισης της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς καθώς και της σύγχρονης αρχιτεκτονικής δημιουργίας».
Σε μια κρίσιμη οικονομική συγκυρία για τη χώρα, η εταιρία OLIAROS επενδύει στη δημιουργία βιώσιμων μικρο-περιβαλλόντων που να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες στην πόλη, έχοντας ως σημείο αναφοράς την περιοχή Κεραμεικού – Μεταξουργείου (ΚΜ).
Για πληροφοριακό υλικό αναφορικά με την εταιρία OLIAROS
και το KM PROPERTIES επισκεφθείτε το www.oliarosblog.com
Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ επικοινωνήστε με την Ευρυδίκη Ιωαννίδη, +30210 5230417, info@oliaros.com ___________________________________
(και το τέλος)
Λίγα λόγια για την OLIAROS
Το ενδιαφέρον της OLIAROS εστιάζεται στην δημιουργία συνθηκών, κατά βάση, κατοίκισης, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των πολιτών, εντός κ εκτός πόλης.
Πρώτο δείγμα δουλειάς της OLIAROS αποτελεί το έργο AntiparosDesignProperties, που περιλαμβάνει την ανάπτυξη 24 κατοικιών σε 500 στρέμματα γης, σε τέσσερις περιοχές της Αντιπάρου.
Με αυτό το πρόγραμμα η OLIAROS, σε συνεργασία με 11 μελή διεθνή ομάδα αρχιτεκτόνων, διαμόρφωσε μία νέα πρόταση για την εξοχική κατοικία στις Κυκλάδες, που αφορά, υπόσκαφες κυρίως κατοικίες, σύγχρονης κυκλαδικής αρχιτεκτονικής, αναδεικνύοντας το τοπίο και προσφέροντας μία ολοκληρωμένη εμπειρία διαβίωσης στα νησιά.
Κατοικίες του ANTIPAROSDESIGNPROPERTIES, όπως και η ολοκληρωμένη αρχιτεκτονική προσέγγιση τοπίου έχουν αποσπάσει διεθνείς αρχιτεκτονικές διακρίσεις και έχουν δημοσιευθεί διεθνώς πάνω από 150 φορές, αναδεικνύοντας θετικά την χώρα μας.
Ο Κεραμεικός και το Μεταξουργείο (ΚΜ) είναι άλλη μία περιοχή όπου δραστηριοποιείται η εταιρία, καθώς συγκεντρώνει χαρακτηριστικά που δημιουργούν τις προϋποθέσεις υλοποίησης μίας ουσιαστικής παρέμβασης προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μίας πρότυπης, σύγχρονης γειτονιάς στο κέντρο της Αθήνας, με κύριες χρήσεις κατοικίας και πολιτισμού.
Η OLIAROS με το ΚΜ PROPERTIES εισάγουν μια νέα οπτική στην ανάπτυξη ακινήτων, με όρους που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις των κατοίκων και των επαγγελματιών.
Η OLIAROS, με το ΚΜ PROPERTIES, ακολουθεί μια ολιστική προσέγγιση με στόχο την ανάδειξη της περιοχής Κεραμεικού – Μεταξουργείου σε μια σύγχρονη γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας που μπορεί να συμβάλει ενεργά στην δημιουργία μιας νέας αστικής ταυτότητας για την Αθήνα.
Στο ευρύτερο πλαίσιο δραστηριότητας της OLIAROS εντάσσονται δράσεις κοινωνικού και πολιτιστικού χαρακτήρα που υλοποιούνται στη περιοχή Κεραμεικού - Μεταξουργείου. Η OLIAROS συμμετέχει και υποστηρίζει ενεργά τις δράσεις της ΚΜ Πρότυπη Γειτονιά, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση κατοίκων, και επαγγελματιών της περιοχής, που σκοπό έχει την ουσιαστική βελτίωση και ανάδειξη της δημόσιας ζωής και του δημόσιου χώρου στην περιοχή. Παράλληλα η OLIAROS ακολουθώντας τις ήδη υπάρχουσες δημιουργικές τάσεις στην περιοχή, υποστηρίζει σειρά καλλιτεχνικών δράσεων, ενώ από το 2007 διοργανώνει κάθε δυο έτη, παράλληλα με την Μπιενάλε της Αθήνας, την διεθνή πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης ReMap ΚΜ.
Στις αρχές του 2010 η OLIAROS διοργάνωσε τον διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό UPTO35 για αρχιτέκτονες έως 35 ετών, με 242 συμμετοχές από 43 χώρες για το σχεδιασμό ιδιωτικής φοιτητικής κατοικίας στην περιοχή ΚΜ.
δηλαδή όλα τα παραπάνω σας φαίνονται "χειρότερα" από την κατάσταση στο Γκάζι; Υποθέτω έχετε ρωτήσει τους κατοίκους στο Γκάζι για αυτό και αντίστοιχα τους κατοίκους στον Κεραμεικό και στο Μεταξουργείο. Αλήθεια, γνωρίζετε κανέναν;
Όσον αφορά το αν αποφασίζει ένας άνθρωπος για τον χαρακτήρα της ανάπλασης νομίζω πως σε ότι αφορά τις ιδιοκτησίες του είναι προφανές το γιατί αποφασίζει ο ίδιος αλλά σε ότι αφορά τον δημόσιο χώρο εγώ διαβάζω ότι έχει καταθέσει πρόταση προς τις δημόσιες αρχές οι οποίες ούτως ή άλλως είναι αρμόδιες. Οπότε ας αφήσουμε τις αγκυλώσεις μας περί "κέρδους" μπας και καταφέρουμε να κάνουμε καμιά συζήτηση επί της πραγματικότητας: ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα (που δεν την έχει όπως φαίνεται κανείς άλλος) να βελτιώσει δραματικά την κατάσταση στις συγκεκριμένες γειτονιές. Η συζήτηση μας πρέπει να εστιάσει στην διασφάλιση του θεμιτού και του δίκαιου των παρεμβάσεων. Μέχρι στιγμής όμως δεν έχω δει τίποτα πέραν του ότι είναι "εξωφρενικό" που κάποιος θέλει να επενδύσει σε μια περιοχή και που φυσικά δέχεται να το κάνει βάζοντας κάποιους όρους. Αντί να συζητάμε ποιοι θα είναι αυτοί οι όροι και πως θα επηρεάσουν τις ζωές μας τρομολαγνούμε μόνο και μόνο στο άκουσμα της λέξης "εκατομμύριο".
Πώς ένα κοινωνικό πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί με αισθητικές παρεμβάσεις; Από πού αντλεί το δικαίωμα ο κύριος αυτός να απαιτεί την αρωγή της πολιτείας για να ευοδωθούν τα δικά του σχέδια και να καρποφορήσουν οι επενδύσεις του; Ποιος δίνει το δικαίωμα σε έναν επιχειρηματία να αποφασίζει για την τύχη μιας ολόκληρης περιοχής; Αρκεί το γεγονός ότι είναι «ιδιοκτήτης» πολλών ακινήτων για να δικαιούται να διαμορφώσει όπως αυτός «οραματίζεται» τον δημόσιο χώρο; Πώς διασφαλίζεται η συνύπαρξη διάφορων κοινωνικών στρωμάτων σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Για ποιους ακριβώς θα βελτιωθεί η κατάσταση στην περιοχή; Γιατί τις προσπάθειές του δεν τις συμμερίζονται οι κάτοικοι (εκτός των «εποίκων»); Γιατί, ενώ πασχίζει γι’ αυτό, δεν έχει καταφέρει να εκπροσωπεί τίποτ’ άλλο παρά τα συμφέροντά του; Τι σημαίνει «δημόσιος χώρος» όταν «περιφράσσεται» είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο;
καταρχάς οι κατοικίες, το περιβάλλον, οι χρήσεις και γενικά η πολεοδομία δεν είναι "αισθητικές παρεμβάσεις". Είναι ίσως από τους σημαντικότερους παράγοντες για την ανάπτυξη της ζωής μιας πόλης. Και το προβληματικό αστικό περιβάλλον είναι εκτός από αιτία κοινωνικών προβλημάτων και αφ'εαυτό κοινωνικό πρόβλημα.
Επίσης ο καθένας έχει δικαίωμα να προτείνει το όραμα του στην Πολιτεία, πόσο μάλλον όταν έχει ισχυρά και νόμιμα συμφέροντα. Και το καθήκον της Πολιτείας είναι να αξιολογήσει τα προτεινόμενα οράματα και να βοηθήσει στην επίτευξη μιας δημόσιας πολιτικής που ισορροπεί τα οράματα όλων όσων έχουν νόμιμα συμφέροντα. Οι κάτοικοι, όχι μόνο οι "έποικοι" - λες και αυτοί δεν έχουν δικαιώματα, έχουν πολλά περισσότερα κοινά οράματα με κάποιον που θέλει να επενδύσει στην οικοδόμηση αξιόλογων κτηρίων στην θέση εγκαταλελημένων οικοπέδων και κτηρίων και που επιθυμεί μια αναμόρφωση του προβληματικού δημόσιου χώρου της περιοχής παρά με κάποιον που θέτει στην ίδια βάση το όραμα ενός πρεζονιού να σουτάρει στον πεζόδρομο με αυτό της οικογένειας με παιδιά και ηλικιωμένους που θέλει να κυκλοφορήσει ελεύθερα στους δρόμους γύρω από το σπίτι της. ή με κάποιον που τον απασχολεί περρισσότερο η δυνατότητα ενός άστεγου να τρυπώσει σε ένα εγκαταλελημένο κτήριο από τον κίνδυνο που εγκυμωνεί αυτό το κτήριο για τα γύρω οικήματα. ή με κάποιον που βγάζει καντήλες με το να βγάζει κέρδος κάποιος που φτιάχνει προϊόντα που θέλουν άλλοι απαξιώνοντας τους ταυτόχρονα για αυτές τους τις "μικροαστικές" ανάγκες. Το όραμα όμως όσων μένουν στις περιοχές αυτές δεν χρειάζεται να το εκπροσωπήσει ο Τσάκωνας, εκπροσωπείται από μόνο του για όποιον έχει μάτια να το δει και αυτιά να το ακούσει. Επαναλαμβάνω την ερώτηση μου, μιλήσατε με τους κατοίκους της περιοχής και τους ακούσατε αρνητικούς στο να επενδυθούν 100.000.000 ευρώ στην περιοχή τους; εγώ ως κάτοικος της περιοχής εδώ και χρόνια δεν έχω ακούσει κανέναν. Αρνητισμό αλλά χωρίς αντιπρόταση ακούω από όσους δεν έχουν ουσιαστικό συμφέρον και άρα γιατί να ασχοληθούν με την δημιουργική κριτική όταν μπορούν να "εκπροσωπήσουν" κάποια πλευρά μιας ταξικής πάλης που ποτέ δεν θα τους ζητήσει ρέστα.
Κατ’ αρχάς η ταξική πάλη δεν «εκπροσωπείται» από κάποιον αλλά διαμείβεται μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο ως σύγκρουση ανταγωνιστικών αντικειμενικών ταξικών συμφερόντων. Δεν μιλάμε για τα συμφέροντα των «κατοίκων» αφηρημένα σε σχέση με τα συμφέροντα των «παραβατικών» ή των άστεγων, αλλά για την ανισότητα στη δύναμη που μέσω της «νόμιμης οδού» παγιώνεται εις βάρος των οικονομικά ανίσχυρων και σε όφελος των οικονομικά ισχυρότερων. Και αυτή η ανισότητα αντανακλάται πρωτίστως στον δημόσιο χώρο.
Αν για σας η «φιλελεύθερη δημοκρατία» είναι το ιδανικό πολίτευμα που δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες διαλόγου για τη διευθέτηση των ανταγωνιστικών συμφερόντων, παραβλέπετε ως είθισται το ουσιώδες: τα υποκείμενα εκπροσωπούνται σε αυτόν τον «διάλογο» με άνισο τρόπο στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν τη ζωή και τα συμφέροντά τους και είναι υποχρεωμένα να υποτάσσονται στη δύναμη της οικονομικής ελίτ.
Κατά δεύτερον, ναι, γνωρίζω κατοίκους της περιοχής που δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι την αφ’ υψηλού παρέμβαση του οραματιστή-επενδυτή αφού μπορούν να καταλάβουν τις μελλοντικές επιπτώσεις που θα έχει γι’ αυτούς, ότι θα τους οδηγήσει δηλαδή σε «εθελούσια» απομάκρυνση, όπως έχει συμβεί σε αντίστοιχες περιπτώσεις σε πόλεις του εξωτερικού. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι δεν θεωρούν ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα και ότι δεν θέλουν να ζήσουν σε μια πιο ανθρώπινη περιοχή. Αλλά από εκεί ως την αποδοχή των μεγαλεπήβολων σχεδιαστικών προτάσεων για «εξευγενισμό» της περιοχής η απόσταση είναι μεγάλη. Επίσης, σας πληροφορώ ότι υπάρχουν μικροϊδιοκτήτες που δέχονται πιέσεις για να πουλήσουν την ιδιοκτησία τους προκειμένου να εξυπηρετηθούν αυτοί οι σχεδιασμοί. Απλώς, όπως ίσως γνωρίζετε, δεν έχουν όλοι τα μέσα και τους τρόπους να ακουστούν οι απόψεις τους, πόσω μάλλον να τις επιβάλουν με το έτσι θέλω. Όπως και να ’χει όμως, επιχειρήματα αυτού του τύπου («τι μιλάς εσύ αφού δεν έχεις συμφέροντα εδώ») είναι αποπροσανατολιστικά και άνευ ουσίας, θέτουν το πρόβλημα σε μια βάση ατομικών συμφερόντων και προσωπικής άποψης.
Επίσης, δεν βλέπω καμία σοβαρή πρόταση κοινωνικής πολιτικής στο 100 εκατομμυρίων ευρώ επενδυτικό πλάνο της Oliaros, αλλά μόνο αισθητικές παρεμβάσεις με βαρύγδουπες υπογραφές και μια πατίνα αβαντγκαρντισμού για τη δημιουργία «προϊόντων» (όπως τα αποκαλείτε) που απευθύνονται σε «γερά» πορτοφόλια. Αν για εσάς η ανακατασκευή ορισμένων κτιρίων (όσο ενδιαφέρον κι αν έχει από αισθητικής απόψεως) είναι σοβαρή πρόταση πολεοδομικής και κοινωνικής παρέμβασης που συμμερίζεται την ανομοιογένεια των κατοίκων της περιοχής, από τους «μποέμ» της μεσοανώτερης τάξης έως τους μισθοσυντήρητους και τους μετανάστες, τότε θα συμφωνείτε φαντάζομαι με τη γνωστή ρήση της Μαρίας Αντουανέτας για το παντεσπάνι…
Όσο για την τετριμμένη αναφορά σας στον «αρνητισμό», σε αντιδιαστολή με τη «δημιουργική κριτική», είναι προφανές ότι μπερδεύετε (εκουσίως ή ακουσίως) τον ταξικό ανταγωνισμό με τους «καλούς τρόπους».
Και για να τελειώνουμε με αυτόν τον άγονο «διάλογο», σας δηλώνω απερίφραστα ότι δεν δίνω δεκάρα για τα «αστικά δικαιώματα» και κυρίως για την ιδιοκτησία (αυτό δηλώνεται άλλωστε και στο κείμενο το οποίο έγινε αφορμή για τα σχόλιά σας), αντιθέτως θεωρώ αναγκαία την απαλλοτρίωσή της και την επιστροφή της στην κοινότητα, η οποία είναι και η μόνη αρμόδια να λαμβάνει τις αποφάσεις για τη διαχείρισή της. Οπότε, τα «ισχυρά και νόμιμα συμφέροντα» οποιουδήποτε ιδιώτη δεν μπορούν στη δική μου αντίληψη να υποκαταστήσουν τα συμφέροντα της αυτοδιαχειριζόμενης συλλογικότητας ακόμα και αν είναι «έννομα». Είναι προφανές ότι εσείς κι εγώ στεκόμαστε στους αντίποδες του ταξικού ανταγωνισμού, όχι γιατί πιθανώς ανήκουμε αντικειμενικά σε διαφορετικές τάξεις αλλά διότι ο καθένας από εμάς επιλέγει να υπερασπίζεται διαφορετικά και ανταγωνιστικά συμφέροντα.
thank you
Δημοσίευση σχολίου